Gecondoleerd met het overlijden van uw vrouw,jullie moeder en oma.Heel veel sterkte en kracht toegewenst om dit verlies te dragen.Hartelijke groeten,Familie J.Bos-Schelhaas.
Van harte gecondoleerd. Wat komt het overlijden vroeg na onze prachtige week in Diever. Heel bijzonder dat God ons samen die week nog gegeven heeft. Veel kracht en sterkte van Hem toegebeden in het gemis.
Afscheid van Wil,
Ruim 43 jaar zijn wij de naaste buren geweest en hebben zodoende heel veel met elkaar meegemaakt. De geboorte van de kinderen en daarna het oppassen op elkaars kinderen, alles wat lief en leed is in die jaren wel voorbij gekomen. Wie Wil goed kende, weet dat eigenlijk alles kon bij haar, niets was haar teveel, auto vol met kinderen op pad naar strand etc. De deur stond altijd open bij Wil. Nadat je schoonmoeder 8 jaar geleden overleed, dacht je eindelijk wat meer tijd voor jezelf te krijgen, en zo volop te kunnen genieten van je kleinkinderen, maar jammer genoeg werd je ziek, en ook al werd je ziekte bedwongen, je werd niet meer de Wil die je zo graag had willen zijn. Van dichtbij hebben we gezien hoe haar gezondheid toch langzamerhand achteruit ging, dat is een moeilijke tijd geweest voor Gerrit en de kinderen, maar ook voor haar, omdat zij heel goed door had, wat dit betekende. Heel fijn dat Gerrit en de kinderen haar de laatste jaren zo goed hebben bij gestaan, een groot compliment. Rust zacht Wil, wij zullen je zeker nooit vergeten.
Lieve familie,
een goede herinnering heb ik aan de bezoeken thuis bii Pa en Ma Post aan de Brakkeveldweg als ik bij Simon op bezoek was vanuit Duitsland. Het was altijd heel gezellig om daar even te buurten en onze reisavonturen met de ouders van Simon te delen. Een gezellig thuis met een hond die me niet altijd even vriendelijk bejegende, waarschijnlijk omdat ik daarvoor te weinig langs kwam om me beter te leren kennen. Ik wens vader Post en de zonen en de rest van de familie Gods nabijheid en vrede toe in het verwerken van het verdriet,
Lieve familie,
Mooie herinneringen heb ik aan onze lieve Tante Wil en die gaan vooral terug naar onze kinderjaren. Tante die hutten met ons bouwde in de achtertuin, pannenkoeken voor ons bakte en ons daarbij een beker volle melk gaf. Tante die met ons naar het strand en bos ging. Tante die in de vakantie van alles bedacht om ons een leuke middag te bezorgen. De gezellige zondagavonden die we met elkaar doorbrachten ook nog toen we wat ouder werden. Tante die naar haar ernstige ziekte nooit meer helemaal de oude is geworden. Onze lieve tante met haar scheve lach stond voor iedereen klaar.
Lieve familie heel veel sterkte met dit verlies
wij denken aan jullie xx
Er gebeuren heel veel dingen in een mensenleven. Eén van deze is een ontmoeting met mijn vriendin Wil. Een vrouw met een warm hart vol humor en tot een gezellig gesprek in staat. Ik heb vele leuke momenten met haar beleefd als wij bij ons thuis spelletjes of gymoefeningen met halters en trekveren in de weer waren. Ook zijn wij op een clubje geweest voor een strak lijf, daar kregen wij les van een magere vrouw met een oud gezicht. De opmerking die jij maakte zal ik nooit vergeten. Als dat het voorbeeld is ga ik volgende week niet meer. Later zaten wij bij elkaar op één afdeling maar helaas was dat niet de juiste plaats voor mij. Na ons trouwen hebben we altijd contact gehouden. De geboorte van de kinderen, de picknick in het park met de rubberen boten. Op strand: Wil met opgetrokken rokje in de branding. Een moeder die veel voor haar kinderen gedaan heeft. Zelfs hield ze contact met mijn moeder op verjaardagen samen met Carla en Alie. Wij vormden met z'n vieren een eenheid. Een werkzaam leven ligt nu achter haar. Vreugdevolle herinneringen die wij koesteren.
Moge zij ruste in vrede.
Wil heb ik leren kennen toen ik in 1966 in dienst trad bij de Marine Magazijnsdienst in Den Helder. Als collega's kregen we al snel een band. Dit groeide uit van collega tot beste vriendin. Wil ging na haar huwelijk het kantoor verlaten. Sindsdien hebben we het contact nooit verbroken. Ook Alie en Vera hoorden als collega's van Wil erbij. Wij vieren hebben altijd veel steun aan elkaar mogen hebben. Uniek is dus ook dat oud collega's ruim 45 jaar bij elkaar komen. Wil had veel humor en was erg zorgzaam voor haar gezin. Ik sluit mij verder aan bij de woorden van Alie. Wil heeft een speciaal plekje in mijn hart en haar mooie herinneringen zullen altijd bij ons blijven. We zullen haar enorm missen.
Mijn condoleances gaan uit naar Gerrit, kinderen en kleinkinderen en familie.
Carla Borst-van Beckhoven
Lieve familie Post,
Enkele weken geleden kenden we uw ouders nog helemaal niet, maar in de vakantieweek van de vrouwenbond hebben we hen beiden leren kennen. Na een wat zorgelijke start braken er nog vijf hele mooie dagen aan. Soms was ze wel moe en gaven we haar wat extra rust, maar er waren ook momenten dat ze er echt bij wilde zijn en geïnteresseerd om zich heen keek. Ze heeft ook een fijn gesprek met Ds. Tekelenburg gehad, waarin ze aangaf bestuurslid te zijn geweest van de vrouwenvereniging. Zo leerden we haar steeds meer kennen. Vooral de zondagavond kerkdienst en de woensdagavond zangavond in de kerk vond ze heel mooi.
Als het kon, zong ze mee. Wat vonden we dat fijn, dat ze die momenten had. In het fotoboek zullen jullie haar ook tegengekomen zijn en dat mag je als een dierbare herinnering meedragen.
Maar wat het belangrijkste is, is wat jullie aangaven in de eerste mail na de vakantie, toen de zorgen toesloegen: je wist haar veilig in Gods Handen. Die zekerheid mag jullie ook troost geven als je haar straks gaat missen. "In leven en sterven het eigendom zijn van onze getrouwe Zaligmaker Jezus Christus", mag vrede geven voor tijd en eeuwigheid. Voor haar, maar ik wens het jullie ook allemaal toe. Vanavond heb ik jullie vader even door de telefoon gesproken en hem veel sterkte toegewenst, dat wil ik middels dit bericht ook jullie allemaal doen.
Ik eindig dit bericht met de tekst die wij als stafleden de laatste morgen mee mochten nemen en die we ook al onze gasten toe mochten wensen:
"Mijn genade is u genoeg, want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht".
Daarmee kunnen we leven en sterven.
Een hartelijke, meelevende groet,
Marjan Rietveld.
Herinneringen aan Wil,
Mijn herinnering gaat heel wat jaartjes terug.
Ik leerde Wil kennen toen ze bij ons op kantoor in onze groep kwam werken. Het klikte meteen. We hadden veel lol maar konden ook goed met elkaar praten. Als eerste ging ik trouwen en stopte dus met werken. Daarna was het een tijdje stil todat ik Wil weer eens tegenkwam in de stad of als ik op weg was naar mijn ouders. Ze vroeg aan mij of ik op donderdagmiddag koffie kwam drinken. Vera en Carla kwamen ook.
Daarna zijn er veel donderdagmiddagen geweest. Veel werd er besproken, serieuze dingen, maar ook vel gelachen. Wil had ook veel humor. We hebben ook veel leuke dingen gedaan.
Donderdagmiddag zal nooit meer hetzelfde zijn...
Wil was een lieve vriendin en haar naam zal nog heel vaak genoemd worden in onze verhalen en herinneringen. We zullen haar heel erg missen.
We wensen Gerrit, kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.